Overzomeren in Zweden

Het zomerhuisje dat we vorig jaar in Zweden hebben gekocht staat op ons te wachten. Ze heeft de winter goed doorstaan. Vorige jaar hebben we de binnenkant helemaal verbouwd, naar onze smaak ingericht en drinkwater opgeboord. Het geluid en de kracht waarmee het water van meer dan 100 meter diep naar boven komt is net als olie. Heel indrukwekkend.

Nu is de buitenkant van het huis aan de beurt. We kunnen het wat rustiger aandoen. Hoeven niet weken water uit een bron op te diepen en te koken, in de glamtent te slapen, buiten op een gastelletje het eten klaar te maken en douchen en de was bij familie te doen;). Het was zeker een groot avontuur. Maar ook fijn om het nu wat luxer te hebben.

Waarom Zweden?

Cornelius heeft er jaren gewoond en gewerkt en zijn kinderen en kleinkinderen wonen er. Het is daar mogelijk om voor een heel redelijke prijs een zomerhuisje te kopen op een groot stuk land, in het bos en vlak bij een meer.

Beetje of grid.

Voor mij is het een soort jeugdsentiment van de kinderseries als "Emil" en "De Kinderen van de Zeekraaibaai" met hond Bootsman. Het beeld in mijn hoofd van prachtige zonnige dagen, plonzen vanaf een steiger in het meer, bootje varen, midzomernacht vieren, en een grappig taaltje.

En jawel, het klopt ook nog grotendeels. Als we begin mei aankomen, rijden we over een landweg door het bos vol met mos. Zonnestralen spelen zacht door de frisgroene bladeren. Het lijkt net of boselfjes rondzweven en een trol opgaat in een boomstronk. Hier komen de sprookjes vandaan. Een vos kijkt ons 7aan als we voorbij rijden. Reeën springen over de weg het bos in. Het meer is één grote spiegel en we zien vissen naar vliegjes happen.

Het licht is hier anders. Om vijf uur in de ochtend schittert het je tegemoet. Vogels zingen het hoogste lied. De hele natuur komt als een vulkaanuitbarsting tot leven. De tijd van lente en zomer is hier kort dus alles gebeurd versneld. Lupinen bloeien in alle kleuren langs de weg. Wilde aardbeien zijn er half juni. De blauwe bessen volgen later. En eind zomer is het tijd voor de paddestoelen. Ondertussen volg ik de politieke ontwikkelingen in Nederland en Europa. Het lijkt in deze wijze van leven zo ver weg. Ik ben blij dat ik daar niet meer aan tafel hoef te zitten. Ik heb met veel inzet en liefde met vele bewindspersonen gewerkt. Van welke politieke partij dan ook. En te vaak met groot verdriet goedwerkende programma's en aanpakken stop moeten zetten omdat een nieuw kabinet er anders overdacht. Maar een partij van Wilders, die zoveel minachting heeft voor Marokkaanse mensen, democratische instituten als rechters, journalisten en het eigen parlement waar die overigens al jaren in zit, gaat tegen al mijn "zijn" in. Ik weet dat ik bevoorrecht ben en ben er dankbaar voor. Maar voor mij geen muren om Europa of Nederland heen. We zijn in deze wereld op zoveel onderwerpen afhankelijk van elkaar zodat samenwerken nodig is. Het feite dat we zolang geen oorlog meer hebben is te danken aan de vorming van de EU. En zoals een goede vriend zei: "Ik heb graag een grotere wereld".

En zo voelt het voor mij ook. Cornelius is Iers-Brits-Zweeds. Schoonfamilie heb ik in Madagascar, Frankrijk en nu in de UK. Vrienden hebben hun roots in verschillende werelddelen. Mogelijk gemaakt door al de openheid in de EU en daar buiten. Ik gun het iedereen.