"Memory, turn your face to the moonlight"

Let your memory lead you Open up, enter in If you find there the meaning of what happiness is Then a new life will begin

Het is zijn prachtige woorden uit de song "Memory van Cats" . Het is vijf jaar geleden dat Max is overleden. Een moment om bij stil te staan en in te laten dalen. Terugkijkend naar het moment worden de beelden steeds meer omringd door warme tinten. De pijn is niet meer rauw en verscheurend maar zacht met soms nog uithalen. Vooral als het gaat om Loicq, die haar vader mist, met name op bijzondere dagen. Maar tijd heelt echt, ook voor haar gelukkig. Nadat Max was overleden voelde het of ik een groot gat in mijn lichaam had, helemaal hol. Ik wist niet waar ik met mijn energie en zorgzaamheid naar toe moest. Er was niets meer, totale leegheid...... en de enige manier om het te verlichten was te wandelen. Heel veel kilometers door Den Haag. Door de duinen, langs het strand, door de stad. Verder veel bezoeken aan familie en vrienden om mijn gedachten te verzetten en samen herinneringen op te halen. In het proces van rouw zocht ik steun bij een fantastische rouwbegeleidster omdat ik voor mijn gevoel teveel bleef hangen in mijn gedachten over wat ik misschien anders had moeten doen in mijn leven met Max, soms met boosheid, pijn en verdriet. Haar zachte werkwijze vol wijsheid en andere zienswijzen over het leven en dood gaven me rust en ik kon verder kijken inplaats van terug. Langzaam kwam mijn energie en vrolijkheidheid terug. Met het gezin maakten we nieuwe tradities met tijd voor herinneringen aan Max maar meer en meer over het leven dat we volop aan het leven waren. Steeds vaker kwam de gedachten bij mij op dat nu het moment was dat ik een ander pad kon ingaan. Een belangrijke keuzemoment. Doorgaan op hetzelfde weg met een goedverdienende, impactvolle baan, die eigenlijk al mijn tijd en energie opslokte. Of eindelijk mijn avonturier tot ontwikkeling te laten komen. Het werd een fantastische zoektocht. Ik kwam in contact met Humita Premmiela en leerde meer naar mijn lichaam te luisteren, te ontspannen en mijn vrouwelijkheid een boost te geven. Met haar werkwijze groeide mijn durf om te kunnen breken met vaste gedachten en zienswijzen. Ik onderzocht de financiele mogelijkheden om een andere levenswijze te volgen met reizen en nieuwe mensen/culturen te ontmoeten. Ik volgde een te gekke, lekkere danscursus bij Mila de Bos. Ging mijn bucketlist eens af en reisde naar Ibiza waar ik een vreemde chocoladetrip uitprobeerde. Ging olijven plukken bij Mehmet en Selma in Turkije en Istanboel bekijken met Jaap. Met Tilly reisde ik af naar de Normandische kust. Kamperen op de waddeneiland met Paulien en Marjon. De graven van mijn ouders en grootouders bezocht in Drenthe om de roots weer te voelen. Ik vond mezelf beetje bij beetje best wel een leuk mens geworden en kon rustig avonden op de bank zitten met een goed boek of film. In deze tijd kwam ik tot het besef dat ik graag zorgde en de rest van mijn leven met iemand wilde beleven. Het werd een vraag aan de universe en na enige tijd leerde ik Cornelius kennen op de Portugese Camino naar Santiago, een magische ontmoeting tijdens een magische wandeling langs de kust. Het nieuw leven kon beginnen met veel liefde, avontuur en vrolijkheid.