Sweet 60

Het getal begint pas te leven als ik bezig ben met een playlist voor mijn verjaardagsparty. De lijst is al 11 luisteruren en nog steeds staat niet al de muziek erop waar ik een herinneringen aan heb. Het is een plezier om naar Maggie McNeal te luisteren en keihard mee te zingen op; wil terug naar de kust. Het is een soort lijflied geworden omdat ik me altijd gedragen voel door de zee. Of de Pastorale van Ramses Shaffy en Liesbeth List, heerlijk dramatisch. En de Vlieger van Andre Hazes waar we met het team van de Wijkaanpak bij iedere gelegenheid een nieuwe versie van maakten. De lekkere beat van Drake en Rihanna, I take care of you. Muziek, geur en smaak kan je zo terugreizen in de tijd.

En ik krijg op mijn geboortedag 60 rode rozen van Cornelius. En dat zijn er heel veeeeeel. Ze zijn prachtig en ik voel me geliefd. Dan is 60 jaar worden niet verkeerd. We kijken of we voor ieder jaar een specifieke herinnering hebben. De eerste 2 levensjaar niet meegerekend. Grapppig om te doen en om elkaar nog beter te leren kennen. Het komt samen met een filosofische meditatieopdracht bij de collegereeks, die ik volg bij School for Live.

Vragen zoals; wat is je gelukkigste jeugdherinnering, waar was je als kind het meest bang voor, wie was je eerste grote liefde, waar heb je het meest spijt van, wanneer heb je voor het laatst een nacht niet kunnen slapen, wat is je grootste verlies, en heb je de laatste tijd nog nieuwe vrienden gemaakt? En dan of je je leven precies het zelfde over wilt doen. nhuuu Ik probeer het in een speech voor mijn verjaardagspartijtje te verwerken. Omringd door mijn familie en vrienden, verzameld door de loop van de tijd. En waar ik zo ontzettend blij mee ben omdat ze een belangrijk onderdeel zijn van mijn leven. Maar dochter lief onderbreekt me resoluut. Het is haar beurt om een speech te houden. En daar staat ze dan, mijn volwassen dochter. De helft van mijn leven is ze onderdeel van mij. Ze staat stil bij het overlijden van Max, mijn beslissingen om mijn leven anders te gaan inrichten. Eerst voorzichtig met wat zang- en danslessen en dan rigoreus met het opzeggen van mijn baan en het verkopen van het huis. En natuurlijk mijn besluit samen met Cornelius de wereld in te trekken. Maar dan geeft ze me een groots compliment nl. dat ik een inspiratie ben voor haar en haar generatiegenoten die worstelen met keuzestress. Want zelfs op je 58ste kan je weer een heel andere keuze gaan maken en nieuw leven gaan leiden. LIEF